Moja WSK M06B3 81 rok
: 2012-01-30, 13:28
Witam! Oto historia mojej wiechy. Rozmawiając na lekcji z kumplem w szkole spytał się, czy mam jakiś jednoślad. Powiedziałem, że Komara. Od tego się zaczęło. Poprosiłem dziadka o pomoc, by przywrócić Komara do stanu jeżdżenia. Mimo wszystko próby spełzły na niczym. W końcu Komar strzelił ogniem z tłumika. Wymieniliśmy wał i ten zaczął działać. Mimo wszystko wyskakujący bieg, problemy z jazdą na polu i kilka innych powodów zniechęciły mnie do Komara. W końcu zachciałem WSKi. Nawet Was męczyłem w tej sprawie 
Po poszukiwaniach i 2 nieudanych wizytach w ogłoszeniach znaleźliśmy WSKę w mojej rodzinnej miejscowości. Okazało się, że właścicielem jest przyjaciel mamy. Tata powiedział, że następnego dnia pojedzie sprawdzić motocykl. Był wtedy piątek 2 grudnia. Wracałem ze szkoły i gadałem z kolegą właśnie o WSce. Otworzyłem bramę garażu i nastąpił opad szczeny. Stała na środku czarnula! Ucieszyłem się niezmiernie. Tata powiedział, że mogę zrobić z nią, co chcę. Jeśli zechcę, przeprowadzony będzie remont wizualny, jeśli nie, będę mógł ją nawet w krzaki wyrzucić. Stwierdził, że wszytko zależy ode mnie. Poczułem, że to wielka odpowiedzialność, postaram się dbać o motocykl. Dodatkowo tata mówił, że silnik jest po remoncie, więc mogę spokojnie jeździć bez jakichś komplikacji, byle bym tylko nie szarżował, docieranie jeszcze jest. Teraz na razie jest przerwa na jeżdżenie, trudno się mówi. Najśmieszniejsze jest to, że to właśnie na Wiesi nauczyłem się zmieniać biegi. O ile Komar zdechnie jak się za szybko sprzęgło puści to WSK spod tyłka wyrwie. Obyło się bez takich drastycznych momentów i jeżdżę nią spokojnie. Puki co od dziadków do mnie rozwijam prędkość 40 km/h. Na wiosnę postaram się wbić trójkę. Koniec gadania, czas oglądania. Głupio tylko, że papierów nie ma.
Po poszukiwaniach i 2 nieudanych wizytach w ogłoszeniach znaleźliśmy WSKę w mojej rodzinnej miejscowości. Okazało się, że właścicielem jest przyjaciel mamy. Tata powiedział, że następnego dnia pojedzie sprawdzić motocykl. Był wtedy piątek 2 grudnia. Wracałem ze szkoły i gadałem z kolegą właśnie o WSce. Otworzyłem bramę garażu i nastąpił opad szczeny. Stała na środku czarnula! Ucieszyłem się niezmiernie. Tata powiedział, że mogę zrobić z nią, co chcę. Jeśli zechcę, przeprowadzony będzie remont wizualny, jeśli nie, będę mógł ją nawet w krzaki wyrzucić. Stwierdził, że wszytko zależy ode mnie. Poczułem, że to wielka odpowiedzialność, postaram się dbać o motocykl. Dodatkowo tata mówił, że silnik jest po remoncie, więc mogę spokojnie jeździć bez jakichś komplikacji, byle bym tylko nie szarżował, docieranie jeszcze jest. Teraz na razie jest przerwa na jeżdżenie, trudno się mówi. Najśmieszniejsze jest to, że to właśnie na Wiesi nauczyłem się zmieniać biegi. O ile Komar zdechnie jak się za szybko sprzęgło puści to WSK spod tyłka wyrwie. Obyło się bez takich drastycznych momentów i jeżdżę nią spokojnie. Puki co od dziadków do mnie rozwijam prędkość 40 km/h. Na wiosnę postaram się wbić trójkę. Koniec gadania, czas oglądania. Głupio tylko, że papierów nie ma.
Śłit Wueska 11/10 wbijaj do mnie i pozdro 
. Przyjemność z jazdy wueską większa niż komarem 
Kominek jest wysoko i przy położeniu motocykla na bok najcześciej szlifujesz ramką lampy i licznika.
ja się na rowerze raz w życiu wywaliłem i to jakoś zaraz po komunii 
