Moje bejbe - WSK M06B3 GIL '79
: 2011-07-25, 19:47
Witajcie
Od wczoraj jestem mega szczęśliwą posiadaczką WSKi GIL z 1979, która dołączyła w garażu do mojego fazera i XJ-oty męża. Pierwszym pomysłem było kupienie WSKi w wersji puzzli przestrzennych do samodzielnego montażu, jednak rozsądek wygrał z ambicjami (garaż bez poważniejszego zaplecza naprawczego i wiedza jeszcze zbyt mała mogłyby sprawić, że wyjechałabym nią dopiero za jakieś sto lat) i tak powstał pomysł by zakupić okaz już złożony, z papierami i na chodzie... Jak pomyślałam, tak zrobiłam, wiec znalazłam motóra, dogadałam się co do odbioru i w drogę... Gdzieś po głowie chodził pomysł, by wracać na kołach (ok. 150km), ale wiadomo, że przyczepa mysi być... Okazało się jednak, że niekoniecznie... Niedziela rano, wszystko gotowe, a tu przyczepka którą mieliśmy wypożyczyć nie ma świateł stopu, czyli lipa... I co? No przecież nie będziemy marnować czasu na szukanie innej... Przygoda musi być - wracam WSKą, a jak się zepsuje na poważnie, to wtedy będziemy się martwić... Dzięki tej decyzji wróciłam do samego domu na kołach i dzięki temu pierwsze nawinięte 150km z prędkością głównie 80/h mam za sobą... Oczywiście nie obyło się bez naprawy, ale WSKi po to są, żeby było ciekawiej
Do tej pory mi się ryjek cieszy, że ją mam...
Wiem, że nie jest oryginałem i jeszcze trooooochę pracy w nią włożyć trzeba, ale to nie będzie mi przeszkadzało w tym, by zabrać ją na przejażdżkę i czerpać z tego przyjemność... Poza tym już teraz na rajdy motocykli zabytkowych będę mogła wjechać odpowiednim motocyklem, a nie fazerem po "znajomości"...
Jestem teraz pewna, że zasypię Was pytaniami o różne dziwne rzeczy, jednak oczywiście najpierw bez szukania wśród już założonych wątków się nie obejdzie...
juuuupiiiii mam WSKę
Od wczoraj jestem mega szczęśliwą posiadaczką WSKi GIL z 1979, która dołączyła w garażu do mojego fazera i XJ-oty męża. Pierwszym pomysłem było kupienie WSKi w wersji puzzli przestrzennych do samodzielnego montażu, jednak rozsądek wygrał z ambicjami (garaż bez poważniejszego zaplecza naprawczego i wiedza jeszcze zbyt mała mogłyby sprawić, że wyjechałabym nią dopiero za jakieś sto lat) i tak powstał pomysł by zakupić okaz już złożony, z papierami i na chodzie... Jak pomyślałam, tak zrobiłam, wiec znalazłam motóra, dogadałam się co do odbioru i w drogę... Gdzieś po głowie chodził pomysł, by wracać na kołach (ok. 150km), ale wiadomo, że przyczepa mysi być... Okazało się jednak, że niekoniecznie... Niedziela rano, wszystko gotowe, a tu przyczepka którą mieliśmy wypożyczyć nie ma świateł stopu, czyli lipa... I co? No przecież nie będziemy marnować czasu na szukanie innej... Przygoda musi być - wracam WSKą, a jak się zepsuje na poważnie, to wtedy będziemy się martwić... Dzięki tej decyzji wróciłam do samego domu na kołach i dzięki temu pierwsze nawinięte 150km z prędkością głównie 80/h mam za sobą... Oczywiście nie obyło się bez naprawy, ale WSKi po to są, żeby było ciekawiej
Do tej pory mi się ryjek cieszy, że ją mam...Wiem, że nie jest oryginałem i jeszcze trooooochę pracy w nią włożyć trzeba, ale to nie będzie mi przeszkadzało w tym, by zabrać ją na przejażdżkę i czerpać z tego przyjemność... Poza tym już teraz na rajdy motocykli zabytkowych będę mogła wjechać odpowiednim motocyklem, a nie fazerem po "znajomości"...
Jestem teraz pewna, że zasypię Was pytaniami o różne dziwne rzeczy, jednak oczywiście najpierw bez szukania wśród już założonych wątków się nie obejdzie...
juuuupiiiii mam WSKę
.
Jakieś 30cm przed nim, położyła maszynę bokiem i "prześlizgnęła" się po nowiutkich sztachetach nie łamiąc ani jednej 
Więc nie wiem czy płakać 
czy podziwiać umiejętności unikania kolizji 
To czy masz 15 lat, czy 50 nie ma dla mnie totalnie znaczenia jeśli tylko sensownie gadasz... mi chodzi o wiedzę i podejście do motocykli... Jakbym miała patrzeć na wiek, to siedziałabym w domu zamiast śmigać na prawie każdy zlot w okolicy z osobami, które lubię, a nie z takimi które są w moim wieku... Czekam niecierpliwie na wszystkie nawet najmniejsze podpowiedzi i uwagi dzięki którym WSKa nabierze wyglądu...
pierwszy raz aż tak nie chcę przemalować moto na czarno... Jak kupowałam pierwszy motocykl, to musiał być i był czarny - moje virago nawet nie miało emblematów na bokach tylko dlatego, żeby czarnego nie psuć... Później szukając następcy virażki też oko dłużej zatrzymywało się przy czarnych sprzętach, choć w rezultacie, w garażu pojawił się złoty Fazer... Spodobał mi się, bo wyglądał spoko i był w świetnym stanie i wizualnym i technicznym - złoty przeżyłam, już teraz polubiłam i bym nie zamieniła na żaden inny.... a tu? Tu boli jak tylko myślę o przemalowaniu...
Zostaw jak jest. Nawet w przypadku zabytkowych pojazdów niezgodność koloru nie jest traktowana jako coś nieoryginalnego - tak ostatnio wyczytałem na oltimery.com. Link do tej strony znalazłem jako promowany na naszym forum 
Nic tylko płakać albo się zapić