Motocykl „Perkoz" był ostatnią nowością wśród motocykli typu M21. Praktycznie zmieniono w nim wszystko prócz silnika. Jego prototyp powstał w 1977r. W 1978r. zapowiadano uruchomienie seryjnej produkcji. Natomiast ogólna produkcja na rok 1979 miała wynieść 15 tys. sztuk. Tą stosunkowo niewielką liczbę tłumaczono faktem, iż: „Nowe motocykle są bardziej pracochłonne w wykonaniu”. Do seryjnej produkcji na dużą skale jednak nigdy nie doszło. Andrzej Zieliński podaje, iż w latach 1977-1979 wyprodukowano zaledwie 190 sztuk motocykli typu „Perkoz”. Są jednak empiryczne dowody na to, iż istnieją egzemplarze o wyższym numerze ramy od podanego. Tą nieścisłość omówi w dalszej części znany i lubiany kolega forumowicz Shoei.
Nadwozie:
Zastosowaną nową ramę o sztywniejszym układzie, w dolnej części z dwóch stalowych rur o średnicy 22mm. Perkoz miał rozstaw osi zwiększony o 20 mm a jego masa wynosiła 123 kg Zarówno tylne jak i przednie koło szprychowe, pełno piastowe posiadało 18 calowe obręcze przetykowe 18”. Bębny hamulcowe o zwiększonej szczelności i średnicy do 150 mm były zaopatrzone w wzierniki do sprawdzania zużycia okładzin. Perkoz otrzymał błotniki o nowym kształcie i innym sposobie mocowania. Zastosowano też nową lampę tylnią z tworzywa. Zrezygnowano z pełnej osłony łańcucha napędowego i wprowadzono osłonę okrywającą go tylko od góry. Motocykl otrzymał kierownice o szerokości 68 cm na której zamocowano dwa lusterka wsteczne „Galmot” na długich wspornikach. Nowe były także zespoły przełączników zblokowane z uchwytami dźwigni sprzęgła i hamulca ręcznego gdzie dodatkowo znajdował się wyłącznik światła stopu.
Do górnej półki zamocowano konsole wykonaną z tworzywa wyposażoną w zestaw wskaźników: Prędkościomierz, lampki kontrolne kierunkowskazów świateł drogowych oraz nową małogabarytowa wielopołożeniową stacyjkę.
Zawieszenie:
Zawieszenie przednie o skoku 170 mm posiadało zwiększoną wytrzymałość. Górne nieruchome nogi wykonane były ze stali stopowej, a dolne nogi ruchome były odlewane ze stopu aluminium. Oba elementy współpracują ze sobą bez tulejek ślizgowych. Amortyzatory są wyposażone w zderzaki hydrauliczne działające w obu kierunkach, elementem resorującym w każdej nodze widelca był układ dwóch sprężyn śrubowych. Półki widelca były kute ze stopu lekkiego.
Zawieszenie koła tylniego na wahaczu wleczonym, elementy resorujące o tłumieniu olejowym i skoku 90 mm pozbawiono osłon zewnętrznych a ich sprężyny są chromowane.
Silnik:
Wytwórca – „PREDOM-DEZAMET” Zakłady Metalowe im. T. Dąbala w Nowej Dębie
Typ – 059
Moc znamionowa (DIN) w KW (KM) – 10,3 (14)
Największy moment obrotowy, Nm (kGm) – 16,68 (1,7) przy 5800 obr/min
Stopień sprężania – 9:1
Średnica cylindra, mm – 61
Skok tłoka, mm – 59,5
Objętość skokowa, cm³ - 174
System smarowania – mieszanka paliwową
Paliwo – mieszanka etyliny LO 94 i oleju Miksol S w stosunku objętościowym 30:1
W późniejszych egzemplarzach stosowano silnik typ - 060
Dodatki:
Konstruktorzy opracowali do „Perkoza” osłony na nogi, wiatrochron, a także zestaw kufrów bagażowych mocowanych na bagażniku. Jednak nie znaleziono w PRL wykonawców na owe elementy.
Wszelkie przedstawione prze ze mnie dane mają pokrycie w materiałach źródłowych i nie do końca w każdym aspekcie zgadzają się ze stanem faktycznym. Pozwoliłem sobie także na korekty(odstępstwa) w niektórych miejscach aby nie wprowadzać nie potrzebnie w błąd. Różnice w poszczególnych egzemplarzach przedstawi Shoei w kolejnym poście.
Źródła
A.Zieliński,Polskie motocykle 1946-1985,Warszawa 2004
Archiwalne artykuły z tygodnika Motor:
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/bc8 ... a6874.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/e68 ... b9bcf.html
Nie zrozumiałeś ich 
